Ruba Aldaher (43) is een vrouw met een heldere visie en uitgesproken meningen. Ze vluchtte vijf jaar geleden vanuit Zuid-Syrië naar Nederland. Sinds die tijd woont ze met man en dochter in Culemborg. Inmiddels is ze officieel ingeburgerd. Ze voelt zich thuis in onze stad. Ruba is wetenschappelijk onderzoeker en is sterk betrokken bij de manier waarop in Nederland het integratieproces van nieuwkomers verloopt. Ze is ervan overtuigd dat hierin verbeteringen mogelijk zijn. Ze nam deel aan het Doe Mee Café van ElkWelzijn en volgt momenteel Nederlandse les in het Leerhuis, “want perfect Nederlands is mijn basis om mee te kunnen praten.”
Tekst: Frans Huber; Foto: Anne van Dijk
Ruba heeft in Syrië software engineering gestudeerd. Haar werk in deze branche was niet gemakkelijk: “In deze sector werd ik als vrouw minder serieus genomen. Daar had ik het moeilijk mee. Ik ben daarom ander werk gaan doen: als vertaler Arabisch-Engels.”
Een leven opbouwen
Zeven jaar geleden, het was oorlog in Syrië, moest Osama, de man van Ruba, vluchten. Eerst naar Turkije en uiteindelijk naar Nederland. In 2018 lukte het ook Ruba om met dochtertje Jesmine hierheen te komen.
Ze kregen in Culemborg een huis. Ruba: “Dat werd een zware tijd. We moesten een leven opbouwen in een vreemd land met een andere cultuur en ingewikkelde regelgeving zonder de taal te spreken. We moesten de weg vinden in Culemborg, een huis inrichten en aan de slag met talloze formulieren. Jasmine moest naar school, we moesten inburgeren, alles tegelijk. Maar gelukkig kregen we veel steun van mijn buurvrouw en van een vrijwilliger van Vluchtelingenwerk.”
Toen brak corona uit. Ook een lastige tijd: “We waren verstoken van contacten, op onszelf aangewezen. De inburgering schoot daardoor niet op, ik heb mijn inburgeringsdiploma pas een maand in huis. Maar dat is nu allemaal voorbij. Ik kon gelukkig die tijd gebruiken voor het doen van een micromaster in Amerika. Dat lukte dankzij een speciale beurs voor vluchtelingen.”
Leren en ontwikkelen
Ruba volgde taalcursussen in Utrecht. Nu heeft ze Nederlandse les binnen het Leerhuis, twee dagdelen in de week. Ze leert er veel voor haar inburgering en is goed op weg wat betreft taalbeheersing. Binnen het Doe Mee Café van ElkWelzijn ontmoette ze na de lockdowns veel mensen. Dat was geanimeerd en waardevol voor haar.
Deze maand is Ruba ook bij het ROC met taalles gestart, een jaar lang betaald door de gemeente na het halen van haar inburgeringsdiploma. En ze deed nog een andere carriërestap: “Ik heb me bij de universiteit van Utrecht aangemeld voor International Development Studies, een multidisciplinaire opleiding die aansluit bij de micromaster die ik in Amerika deed. Ik hoop mijn master te halen zodat ik gecertificeerd ben om in Nederland als wetenschappelijk onderzoeker te werken.”
Inmiddels zit Ruba ook in de bewonerscommissie van het appartementencomplex waar ze woont, ze voert namens bewoners overleg met Kleurrijk Wonen. Ze heeft een kinderclub opgericht waarmee ze maandelijks het afval rond de flats opruimt. “Want”, zegt ze, “het is belangrijk dat ook kinderen uit weinig geïntegreerde gezinnen niet aan de kant blijven staan. Ze moeten het gevoel krijgen dat ze meetellen in onze maatschappij. Daarvoor is dit een goed project.”
Integratie van nieuwkomers
Ruba is gefascineerd door het thema van de integratie van nieuwkomers binnen de Nederlandse samenleving. Met name naar de vraag hoe daarin economische omstandigheden een rol spelen. Ze wil zich aan deze thematiek verbinden. “Daarom is het noodzakelijk om nu met prioriteit nog beter Nederlands te leren. Want ik heb taalvaardigheid nodig om me goed in de inhoud van de problematiek te verdiepen, om discussies in Nederland te volgen, verschillende visies te begrijpen. Ik wil onderzoek gaan doen naar het verloop van integratieprocessen. Daarmee heb ik vorig jaar ervaring op kunnen doen via een project voor de gemeente Utrecht van het RWII (een non-profit onderzoeksgroep gericht op welzijn en integratie van vluchtelingen). Daar werkte ik eerst als vrijwilliger en daarna betaald op projectbasis.”
“Integratie van nieuwkomers houdt niet op na de inburgering”, meent Ruba, “dat is een langerdurend proces. Goede integratie van nieuwkomers is niet alleen belangrijk voor hen zelf. Ook de samenleving profiteert: het geeft nieuwkomers rust en zekerheid over hun toekomst, een noodzakelijke voorwaarde voor optimale deelname aan het arbeidsproces. Nieuwkomers mogen geen onderklasse van boze, gefrustreerde mensen worden. Ik ben ervan overtuigd dat er in Nederland op dit gebied verbeteringen mogelijk zijn.”
En Ruba besluit: “Ik hoop straks mijn stem te kunnen laten horen, ik wil deelnemen aan het debat. Rondom de tafel in gesprek gaan, ook met Nederlanders met een andere visie. Want dat is de enige manier om tot wederzijds begrip te komen.”
