“Ik ben trots op hoe ik heb kunnen groeien”

Lol maken

Mike groeide op in Achter de Poort, zoals hij zelf zegt, een achterstandswijk. Hij woont er nog steeds met zijn ouders en oudere broer. Tijdens eerdere puberjaren was Mike een jongen die het leven vooral van de vrolijke kant zag: “Ik had een brede vriendengroep, afkomstig uit de hele stad, niet alleen maar uit Achter de Poort. Een heterogeen gezelschap met Marokkaanse en Turkse jongens. Dat ze een migratieachtergrond hadden boeide me niet. Ik zie ze niet als anders, het gaat mij om de persoon.”

“We waren veel buiten, hielden van chillen, gamen en lolmaken. Maar zonder drugs of alcohol. Ik zat op Lek en Linge, eerst op de havo. Maar ik had weinig aandacht voor school. Vaak liet ik me verleiden om met de jongens mee op stap te gaan. Er was geen balans in mijn leven, ik deed te weinig met dingen die ik toch ook belangrijk vond zoals school en werk.”
Francis: “Dat heeft ook te maken met deze leeftijd in de puberteit, je bent dan veel bezig met uitzoeken van je identiteit en dat doe je vaak met vrienden op straat.”

Een moeilijke periode

Mike: “Het ging niet goed op de havo, ik begon het tweede jaar met grote achterstand. Concentreren op schoolwerk en het organiseren, plannen ervan lukte me niet. Via de huisarts ben ik toen getest. Er kwam een ADD-diagnose uit de bus. Maar de verschillende medicijnen die ik kreeg, werkten niet. Er waren telkens onplezierige bijverschijnselen. Het werd een moeilijke periode voor me, ik liep rond met veel twijfels.”

“Op school ben ik toen een niveau teruggegaan naar het vmbo. En, hoe tegenstrijdig het ook klinkt, dat was een hele opluchting. Sindsdien is mijn leven erg verbeterd. Ik ging inzien dat als ik wat wilde met mijn toekomst, dit het moment was om aan te poten. Mijn ouders zijn me altijd blijven steunen en gelukkig kreeg ik hulp van een vakdocent. Hij leerde me om op concentratie te trainen door met tijdsblokjes te werken. Ik deed dat met een klok boven mijn bureau. Dat heeft me erg geholpen. Ik ben van nature een opgewekt mens en sta positief in het leven. Dat gevoel kreeg ik weer terug. En ik ben trots op hoe ik dit aangepakt heb. Ik gebruik geen medicijnen, heb het vmbo afgemaakt en zit inmiddels in het 3e jaar van mijn opleiding Sociaal Werk. Daarvoor loop ik nu stage bij ElkWelzijn. De studie en stage sluiten perfect aan op wie ik ben en wat ik altijd gewild heb: dit werk verbindt mensen en dat vind ik prachtig om te zien.”

Stageplaats

De keuze van ElkWelzijn als stageplaats was bewust: “Vroeger vanaf kleuterleeftijd ging ik met mijn broertje al naar het buurthuis om de hoek. Daar was het altijd fijn. Dat stopte helaas toen het buurthuis zes jaar later moest sluiten. Op mijn vijftiende kreeg ik opnieuw contact met ElkWelzijn via het ramadan-nachtvoetbal. Het klikte. Maar mijn start als stagiair was moeizaam: ik kwam heel nonchalant binnen, vond alles leuk, hield me met van alles bezig maar te vrijblijvend. De jongerenwerkers hebben me goed de les gelezen en me geconfronteerd met hoe ik bezig was. Ik begreep dat ik me moest gaan focussen en moest leren om doelgericht te werken. Deze feedback was lastig en soms niet leuk maar ik ben er enorm door gegroeid. Ik weet nu wat ik wil bereiken in mijn werk en in de contacten met de jongeren die hier komen. En daar ben ik hen dankbaar voor”.

Francis vult aan: “We hebben altijd veel stagiaires die uit onze doelgroep komen, momenteel zijn het er ongeveer tien. Veel jongeren in Culemborg kennen hen. Dat vergemakkelijkt contacten, bijvoorbeeld op de scholen waar we dagelijks aanwezig zijn. En doelgroepjongeren zien hoe jongens als Mike gegroeid zijn, wat ze kunnen bereiken als ze wat ouder worden en wat zelfverzekerder. Onze stagiaires fungeren zo als rolmodel voor hen. Dit is bewust beleid van ons waar we best trots op zijn.”