Ouder worden en zingeving: “Ik ben goed zoals ik ben”

In het afgelopen najaar organiseerde ElkWelzijn gespreksgroepen onder de naam ‘Zin in (je) leven’. Ze waren een antwoord op de behoefte bij mensen aan diepgaande gesprekken over zingeving. De begeleiding was in handen van medewerkers van het ‘Centrum voor Levensvragen Rivierengebied’. Voor de groepen was veel belangstelling. Cobie Eigenraam (84) was één van de deelnemers. Ze vertelt waarom ze meedeed en wat het haar heeft opgeleverd.

Tekst: Frans Huber, Foto: aangeleverd

Cobie Eigenraam

Cobie (84) komt, net als haar man Hugo (86), uit een streng gereformeerd gezin. Maar al jong begon ze te twijfelen aan haar geloof en over het bestaan van God. Dat gold ook voor Hugo met wie ze inmiddels al 62 jaar getrouwd is. “Het was een geleidelijk proces,” vertelt Cobie, “ik nam steeds meer afstand. Maar niet van de kerkelijke gemeenschap, daar ben ik nog steeds actief in. Omdat ik er de gemeenschappelijkheid en zorg en aandacht voor anderen heel waardevol vind.”

Twijfels

Het loslaten van het geloof ging echter niet zonder slag of stoot: “Het bracht me veel twijfels en ook onvrede. Ik begon me af te vragen: hoe kan ik mijn leven zonder geloof een goede invulling geven? Wat is de basis van mijn leven als ik er niet meer vanuit kan gaan dat er een God is die ons aanstuurt en waar ik op kan vertrouwen?”

“Daarnaast kreeg ik van huis mee dat mijn echtgenoot het hoofd van het gezin is en dat ik me als vrouw en moeder moest schikken. Terwijl ik soms heel anders over de dingen dacht dan mijn man, hoe lief hij ook is. Ik vond dat extra moeilijk als het over mij ging. Bovendien wilde ik een eigen leven hebben en, toen de kinderen groter werden, een carrière opbouwen. Dat was in die tijd ongebruikelijk in onze kringen. Ik ben toch gaan werken, ondanks de weerstand die ik ondervond. Ik kwam in de automatisering terecht, heb die hele ontwikkeling meegemaakt. Daar ben ik trots op, ik heb tot mijn 74e gewerkt.”

Zo heeft Cobie altijd geprobeerd haar eigen levensweg uit te zetten, vaak tegen de druk van haar omgeving in. En ondanks de onzekerheid die het met zich meebracht. Het maakte dat ze altijd veel nadacht over levensvragen en de zin van het leven.

Gespreksgroep

Twee jaar geleden werd Cobie geconfronteerd met een herseninfarct. Daardoor heeft ze nu te maken met geheugenverlies, is haar gezichtsvermogen sterk achteruit gegaan en is haar mobiliteit aangetast: “Deze ervaring maakte me angstig en wantrouwend. Ook mijn man had het er moeilijk mee. Ik had behoefte om met anderen te praten. Toen ik de aankondiging zag van de gespreksgroepen ‘Zin in (je) leven’ heb ik geen moment geaarzeld en me opgegeven. Het heeft me veel gebracht.”

“Voorop in de groep stonden afspraken over geheimhouding: wat hier gezegd wordt blijft onder ons. De sfeer was warm en vertrouwd. Daardoor konden we heel open zijn naar elkaar. En de begeleiding van Nel was voor mij heel stimulerend (red. Nel Bartlema is geestelijk begeleider bij het Centrum voor Levensvragen Rivierengebied). Ze hielp ons om zelf onze vragen te onderzoeken, kwam niet met pasklare oplossingen. Als je zelf ontdekt hoe je verder wilt komen, dan heeft dat meer waarde.”

Zelfvertrouwen

Door deel te nemen aan de groep heeft Cobie zekerheid bij zichzelf gevonden: “Ik realiseerde me steeds scherper dat ik het vertrouwen dat ik met mijn geloof was kwijtgeraakt nu bij mezelf moest vinden. Ik ben me er van bewust geworden dat ik goed ben zoals ik ben. Ook al deed ik het vaak anders dan van mij verwacht werd. Ik heb nu een sterkere innerlijke basis en weet beter wat goed is voor mij. Dat helpt me om voor mezelf op te komen. En ik kan me eventueel gemakkelijker aanpassen zonder het gevoel dat ik daarmee mezelf verlies. Bovendien lukt het me om beter te letten op wat ik nog wel kan in plaats van te bedenken wat ik door het herseninfarct ben kwijtgeraakt.”

Cobie werkt sinds een paar jaar als vrijwilliger in de Kulenborg, ze praat daar veel met de bewoners, die hebben daar behoefte aan. Ze zegt: “Door de ontwikkelingen die ik heb doorgemaakt, het verlies van mijn geloof, ben ik scherp gaan zien dat we als mensen verantwoordelijk zijn voor anderen die ons nodig hebben. En door mijn ervaringen met een herseninfarct snap ik heel goed wat mensen meemaken na een ingrijpende levensgebeurtenis. Daarom ben ik hier in de Kulenborg zo goed op mijn plaats.”

Op 19 mei starten nieuwe gespreksgroepen ‘Zin in (je) leven’. Heb je net als Cobie behoefte aan een goed gesprek over dingen die ertoe doen in jouw leven? Doe mee! 

Deel dit bericht

Bekijk onze andere berichten

Nachtvoetbal tijdens de ramadan

Zo’n 80 tot 110 jongeren komen tijdens de ramadan op dinsdag, donderdag, vrijdag en zondag rond middernacht naar sporthal Interweij voor een partijtje zaalvoetbal. Het