”Mijn bijdrage aan het vergroten van de zelfstandigheid van vrouwen”
Marianne Luken is een van de vrijwilligers die in een initiatief van ElkWelzijn vrouwen van met name buitenlandse afkomst helpt te leren fietsen. Ze vindt het een ideale manier om vrijwilligerswerk te doen zonder dat er te veel verplichtingen in de tijd aan vast zitten. “Ik kan zelf bepalen wanneer en hoeveel tijd ik eraan besteed.”
tekst: Frans de Bruijn, foto’s: Milou Oomens
Passend werk
Marianne Luken woont nu circa 7 jaar in Culemborg. Toen ze met pensioen ging is zij buiten Culemborg allerlei projecten gaan oppakken. Maar meer en meer ontstond de behoefte om ook binnen de gemeente actief te worden. Ze ging op zoek naar passend vrijwilligerswerk.
“Ik heb twee kinderen in het buitenland, in Frankrijk, wonen en ik wil vrij zijn om te bepalen wanneer en hoelang ik daar naartoe ga. Verder heb ik een passie voor wandelen. En dan niet (alleen) wandelingen langs de uiterwaarden van de Lek maar zeker ook trektochten van dagen of weken. De situatie met mijn kinderen en mijn passie voor wandelen maakt dat ik niet ‘verplicht’ wil zijn wekelijks iets te doen.”
Via een advertentie in de krant ontdekte zij het vrijwilligersplatform ‘Culemborg voor Elkaar’. “Ik ben daar uitgebreid in gaan neuzen. Een heel prettig systeem met een groot en divers aanbod en ook passend bij mijn wensen. Toen ik las over het fietsproject was ik direct enthousiast en meldde ik me aan.”
Fietslessen
Het project omvat 10 lessen waarbij de deelnemers (overwegend vrouwen) leren fietsen alsook theorie krijgen. Marianne: “de vrouwen doen ongelooflijk hun best goed Nederlands te spreken. Het is leuk om te zien hoe, als ze er in het Nederlands niet helemaal uitkomen ze elkaar helpen. Theorie is heel belangrijk omdat wij in Nederland ontzettend veel verkeersregels en borden hebben.
We oefenen buiten eerst lopend met de fiets aan de hand. Daarna op de fiets met het zadel heel laag zodat ze met de voeten plat op de grond kunnen en dan ‘loop-fietsen’. Later leren ze evenwicht te bewaren door vaart te maken en steeds langer de voeten van de grond te tillen en uiteindelijk leren ze echt fietsen. Nu oefenen ze nog op een binnenplein maar gaan in latere lessen de straat op.”
Zelfstandigheid en onafhankelijkheid
Dat Marianne dit leuk vrijwilligerswerk vindt is duidelijk. “Ik kan 10 lessen makkelijk inplannen; daarna is het over en ben ik vrij door te gaan of niet. En ik ben buiten; dat is ook wel prettig. Maar het belangrijkste is dat ik zo bijdraag aan de zelfstandigheid en onafhankelijkheid van de vrouwen. Als ze kunnen fietsen komen ze makkelijker naar buiten en onder de mensen. Kunnen ze makkelijker boodschappen doen of de kinderen naar school brengen en daar andere mensen ontmoeten. Of er met de fiets op uit, bij mensen op bezoek.”
Meer vrijwilligers, kleinere fietsen
“Punt is wel”, vertelt Marianne, “dat we nog meer vrijwilligers én geschikte fietsen nodig hebben. De meeste vrouwen zijn een stuk kleiner dan wij in Nederland en ze moeten ook nog met de voeten op de grond kunnen. Dus ik roep iedereen op die nog een meidenfiets heeft, een vouwfiets, een fiets met 24 of 26 inch wielen of als je fietslessen wil geven om je te melden.” Dat kan bij wijkcoach Berna van der Heide via bvanderheide@elkwelzijn.nl.
