Als een vorst zit Cor Vermeulen in de studio van SRC. Al 30 jaar vrijwilliger, waarvan circa 5 jaar in Culemborg bij de lokale omroep. Dan mag je je ook een beetje de ‘vorst’ voelen.
En al 5 jaar lang heeft hij 2-wekelijks gesprekken met Sandra Rigter van ElkWelzijn over de leuke kanten van vrijwilligerswerk en de constante vraag naar vrijwilligers. Boeiend is zijn uitleg over wat er voor één reportage komt kijken, maar ook opmerkelijk is met hoeveel passie hij dit doet en wat deze vorm van vrijwilligerswerk hem brengt.
tekst: Frans de Bruijn, foto: Karin van de Kar
We spreken Cor (natuurlijk!) in de studio van SRC. Gelegen boven de NS-huiskamer, direct langs het spoor. Veel Culemborgers kennen de ruimte nog als de wachtkamer van de NS en later als het atelier van Stichting de Blauwe Tulp van Ton Cales en Monique de Roij van Zuijdewijn.
Hoe het allemaal begon
“Ik heb altijd iets met radio gehad. Thuis luisterden we altijd radio. En dan met het hele gezin. Ook toen de TV er al was.” Cor was gek van de radiopiraten die er toen veel waren. “Ik speelde dat dan na met mijn bandrecorder en pick-upje. Ik was ook een beetje in de techniek geïnteresseerd en ging zelf ook uitzenden. Als 14-jarig jongetje had ik al een eigen zendertje in elkaar geknutseld, waarvan het bereik niet verder kwam dan 2 of 3 straten.”
Cor is, als vrijwilliger, begonnen bij de lokale omroep in Tiel. “Maar die ging failliet en moest fuseren. Ik ben toen één week vrijwilliger-af geweest, maar werd gebeld door RTV Geldermalsen of ik daar niet vrijwilliger bij de lokale omroep wilde worden. Dat heb ik 20 jaar gedaan.” Cor had een keer een gastpresentatie gemaakt voor SRC over het fruitcorso. “Dat beviel goed. Toen de omroepen van Geldermalsen en Culemborg gingen fuseren kreeg ik vanuit SRC voor een programma uren aangeboden. Nu werk ik al sinds 2017 hier.”
Van geluidstechnicus tot reportagewerk
Cor is ooit begonnen als geluidstechnicus, maar vond reportagewerk veel leuker.
“Het werk is heel divers: van verslagen over corso, verkiezingen, Koningsdag tot interviews met bijzondere mensen.” Cor zendt uit op de donderdagavond; een uitzending van 2 uur.
“Het werk wordt vaak onderschat, want zo’n uitzending vraagt heel veel voorbereidingswerk. Minstens 8 uur. Het begint al begin van de week met het bedenken hoe ik het programma wil vullen, met het benaderen van mensen, inlezen in onderwerpen, voorbereiden van de gesprekken en dan als laatste de 2 uur uitzending.
Als de interviews niet bij SRC zijn, maar ergens op locatie komt daar nog bij de opname van het gesprek en het bewerken van de opname: wissen van doublures, versprekingen, en wat plak- en knipwerk.”
Cor vult nog aan: “Ik wil ook al het regionieuws in de gaten houden. Zeker als er iets aan zit te komen. Zoals bijvoorbeeld de verkiezingen. Dan volg ik alle kopstukken, vergelijk de programma’s (en met name op de punten waar ze verschillen), kijk wat de politici beloven en wat ze in het verleden hebben waargemaakt.” Door het lokale nieuws bij te houden komt hij ook op ideeën voor reportages.
Cor praat veel en is niet geselecteerd op een radio-stem. Hij heeft wel trainingen gehad, maar praat nog steeds snel. “Maar als ik de microfoon aanzet weet ik dat ik langzamer moet praten. Daar hoef ik me niet meer bewust toe te zetten. Dat is een automatisme geworden.”
Bij SRC werken circa 40 mensen, maar de meeste zijn DJ’s. Cor: “Dat is een heel andere tak van sport en DJ’s zijn wat makkelijker ’te krijgen’. Er zijn veel minder (misschien een stuk of 10 mensen) zoals ik die een inhoudelijk programma kunnen maken en presenteren.”
Vrijwilligerswerk via ElkWelzijn
Elke 2 weken heeft hij contact met Sandra Rigter, coördinator van het Vrijwilligers Informatie Punt bij ElkWelzijn. “Zo’n gesprek bestaat altijd uit 2 delen: wat speelt er allemaal en daarnaast natuurlijk de openstaande vacatures. Al pratend met Sandra komen we ook op andere onderwerpen die vragen om aandacht. Zo kwam Sandra een keer met de constatering dat er vrij weinig aandacht is voor welzijnszaken voor ouderen. Met de vraag of SRC daar aandacht aan kan besteden.”
Cor graaft zich dan in zo’n onderwerp en nodigt nu éénmaal in de 3 weken iemand uit om hier voor de radio over te spreken. “Sandra levert mij dan wat namen en voorinformatie. En samen met Gré Westra voeren we dan een gesprek met iemand die iets met ouderen-welzijn doet.”
Op de vraag of het niet moeilijk is na 5 jaar boeiend te blijven reageert Cor: “Nee, de gesprekken met Sandra worden nooit saai. Er zijn altijd nieuwe ontwikkelingen, nieuwe activiteiten, boeiende vacatures.” Hij vervolgt: “In het begin werden de gesprekken met Sandra opgenomen, bewerkt en daarna uitgezonden. Maar na 5 jaar kennen we elkaar goed en kan er veel meer live worden uitgezonden. Het is dan meer een gewoon spontaan gesprek dan een interview.”
Uitzendingen over de vacatures maken beiden zo boeiend mogelijk. “We geven geen saaie opsomming van wat er aan vrijwilligers gevraagd wordt, maar in een vraag en antwoordspel omkleden we dat met achtergrondinformatie, wat het werk inhoudt, wat er de voor- en nadelen van zijn, enzovoort.”
Reportagewerk geeft een kick
Cor heeft zijn hele leven in het onderwijs gewerkt; radio-omroep is een hobby. Er is hem weleens gevraagd “Als je dit zo gaaf vindt, waarom maak je er dan niet je werk van?” Maar Cor is realistisch: “Het is leuk als hobby maar moeilijk om daar je beroep van te maken en ervan te leven.”
“Ik maak reportages over de meest uiteenlopende onderwerpen waar ik vaak geen verstand van heb. Dat vind ik een kick. Om informatie te verzamelen, me in te lezen en de geïnterviewde daarmee op zijn/haar gemak te stellen en er een boeiend gesprek van te maken.”
Cor vertelt enthousiast over een reportage over het Robert Mars toernooi in Beesd. “De gesprekken die ik heb gevoerd met de ouders van de 11 jaar geleden aan kanker overleden Robert Mars hebben niet alleen de ouders maar ook mij geraakt. Vreselijk mooi dat te doen. Zowel zij als ik durfden ons zelf te laten zien.”
“Mensen zeggen over mij dat ik het gevoel weet te creëren bij mensen, dat ze zich niet meer realiseren dat er een microfoon op ze gericht staat. Dat het een gewoon gesprek wordt. Als ik me goed heb voorbereid lukt het me altijd mensen aan de praat te krijgen en speelt microfoon-angst veel minder een rol. Ik verplaats me in wat mijn luisteraars zouden willen horen. En daar maak ik wat vragen over in de voorbereiding. Als mensen merken dat je interesse in ze hebt dan worden ze vaak rustig. Dan hoef ik me ook niet echt meer te richten op de vragen die ik heb voorbereid.”
Wat is het effect van uitzendingen
Wat het effect is van uitzendingen wordt geregeld onderzocht door een extern, onafhankelijk bureau. Zo blijkt dat SRC de best beluisterde lokale omroep van de regio is.
Cor hoort het ook wel terug uit reacties van mensen. Zo bleek dat er bij een bepaald evenement na een reportage ineens circa 30% meer mensen op af waren gekomen.
Publiek is wel veel 50+, maar ook heel veel 30+-ers kennen en luisteren naar SRC. Cor krijgt terug dat veel mensen vaak luisteren naar de muziek die SRC uitzendt. Bij velen is het een voorkeurzender op de radio.
Cor is een goede luisteraar, maar ook een rappe prater en het enthousiasme spat ervan af. “Ik ben 69 jaar oud, doe dit werk al 30 jaar, maar wil nog minstens 5 jaar door. Want voor mij is dit de leukste vorm van vrijwilligerswerk.”
