Bijna 25 jaar geleden hebben Marie-José van den Brink en Monique van Dam elkaar bij de Wereldwinkel leren kennen. Ze stonden toen beiden als vrijwilliger in de winkel. Er is daar een vriendschap ontstaan die tot op de dag van vandaag voortduurt. En mooi voorbeeld waar vrijwilligerswerk toe kan leiden.
Tekst: Frans de Bruijn
Toen ElkWelzijn een oproep plaatste met de vraag om voorbeelden van vriendschappen die uit vrijwilligerswerk zijn ontstaan, reageerde onmiddellijk Marie-José. Zij, en ook haar vriendin Monique, willen hun verhaal graag vertellen.
“We kennen elkaar sinds 1998”, begint Marie-Jóse. “Dat hebben we net voor het interview begon nog even teruggerekend.” Monique en Marie-Jóse begonnen als vrijwilliger in de Wereldwinkel. ”Later heb ik ook nog winkelroosters gemaakt en ben ik in het bestuur gestapt”, vertelt Monique. Marie-José: “En ik werd later nog notulist bij de vergaderingen.” Omdat beide dames een baan hadden, deden ze dit vrijwilligerswerk op hun vrije dag, dus op zaterdag.
Ze deden dat om iets voor een ander te doen, maar ook om de eerlijke handel te steunen. Marie-José en Monique: “In de Wereldwinkel werkten opmerkelijk veel vrijwilligers die niet in Culemborg waren geboren. Mensen met heel verschillende achtergronden. De meesten op zoek naar contacten. Daar zijn wel meer vriendschappen uit gegroeid.”
Op kraamvisite
Marie-José: “Toen ik zwanger werd en (veel te vroeg) beviel van een tweeling kwam Monique namens de Wereldwinkel op kraamvisite. Dat zal ik nooit vergeten. Ze had als cadeau een dromenvanger meegenomen. Natuurlijk één uit de eigen winkel.” Als even later dochterlief binnenkomt blijkt dat zij zich die dromenvanger ook nog heel goed kan herinneren. Monique weet nog dat ze ineens een klein baby-jongetje in haar armen gelegd kreeg. “Daar was ik zo van onder de indruk. Zo’n heel klein mensje dat zomaar aan mij werd toevertrouwd. Ik had toen zelf nog geen kinderen en dat was een heel bijzondere ervaring.”
Samen in het pierenbadje
Enige tijd later vertelde Marie-José aan Monique dat ze eigenlijk graag met de tweeling naar baby-zwemles wilde, maar daar tegenop zag. “Joh, als jij dat leuk vindt, dan ga ik toch mee”, was het spontane aanbod van Monique. En dus gingen ze met de beide baby’s op de woensdagmiddag, de vrije dag van Monique, naar het zwembad. Samen in het verwarmde water van het pierenbadje. “Ik vond dat zo bijzonder”, vertelt Marie-José, “dat ze daar oog voor had. Zeker omdat ze toen zelf nog geen kinderen had. Niemand anders was op het idee gekomen dit aan te bieden.”
Herinneringen ophalen
Vanaf dat moment is die vriendschap steeds hechter geworden. En door dit verhaal te vertellen, tuimelen de herinneringen aan hun vriendschap ook over elkaar heen. Herinneringen aan de wereldwinkel: “ik vond het altijd heel gezellig om na sluitingstijd of na een vergadering nog even na te kletsen. Dan zag je ook andere vrijwilligers die meestal door de week en overdag werkten. Die waren ook ouder. Wij waren, samen met Anita en Esther, de jongste.” “En dat uitje in het kader van het Internationale jaar van de vrijwilliger in het Afrikamuseum in Berg en Dal. Met een barbecue na afloop bij vrijwilliger Joke thuis. Dat was een superdag.”
De vriendschap bleef
Inmiddels zijn beide dames al lang gestopt met hun vrijwilligerswerk in de wereldwinkel. Werk, kinderen, hobby’s, zorg voor ouders, enzovoorts maakten dat ze moesten stoppen. Maar de vriendschap bleef. En de liefde voor de Wereldwinkel bleef ook. Trots vertellen ze dat de winkel dit jaar haar 50-jarig jubileum viert en dat enkele collega’s van toen (Joke, An, Marian en Willy) er zelfs nu nog werken.
Monique en Marie-José hebben al meerdere levensfasen met elkaar meebeleefd. “Heel mooi dat dat zo kan groeien. En ik denk dat er vanuit het vrijwilligerswerk van ElkWelzijn meer van dit soort voorbeelden zijn te noemen.”
Op zoek naar vrijwilligerswerk? Kijk in de vacaturebank. Nog geen idee wat je wil doen? Doe dan mee aan de workshop Oriëntatie op vrijwilligerswerk of het programma Stap in Vrijwilligerswerk.
