Kezban Karagoz is een Turkse vrouw die nu ca. 1,5 jaar in Nederland is.
Ze is gevlucht uit Istanbul, met achterlating van man en 3 kinderen. Gelukkig is ze daar net één week voor dit gesprek weer mee herenigd. Verbazend hoe veerkrachtig ze is en hoever ze zich in 1,5 jaar tijd heeft weten te ontwikkelen. Ze krijgt daarbij ondersteuning van Sevda, wijkcoach bij ElkWelzijn, en het Leerhuis. Ook is ze actief als vrijwilliger.
tekst: Frans de Bruijn, foto’s: Milou Oomens
Voor Kezban op tafel ligt haar notitieblok met daarop in hoofdletters het woord ‘overstroming’. Overgehouden aan haar laatste taalcursus bij het Leerhuis. “Het woord is voor mij moeilijk uit te spreken, maar de betekenis ken ik wel. Niet alleen uit de Nederlandse permanente strijd tegen het water en de steeds vaker voorkomende overstromingen, maar ook vanuit Istanbul. Daar is het afwateringssysteem in de stad niet meegegroeid met de snelle groei van de bevolking. Veel, vaak armere, delen van de stad komen regelmatig blank te staan.” Het wordt direct een zeer geanimeerd gesprek. Nog wel in het Engels, al is dat al doorspekt met Nederlandse woorden. Compliment voor iemand die pas zo kort in Nederland verblijft.
Opnieuw beginnen
Kezban is een jonge, goed opgeleide vrouw: een academische graad in de journalistiek en in het gebruik van new media. In Istanbul had ze een goede baan en goede vooruitzichten. Ze vertelt: “Toen ik in Nederland aankwam stond ik er als vrouw alleen voor en moest ik helemaal weer bij nul beginnen. Mijn opleiding was niks meer waard, mijn ervaring telde niet meer mee, mijn werk niet en ook als persoon moest ik opnieuw beginnen. En ik had mijn gezin, familie, vrienden, collega’s, alles moeten achterlaten.
Mijn kinderen van 4, 7 en 10 jaar snapten maar niet waarom ik naar Nederland had moeten vluchten. “Dat was voor hen niet logisch, niet uit te leggen. Dat maakte mijn begin extra zwaar.”
Jezelf nuttig maken en leren
In Culemborg is Kezban bij het Leerhuis terecht gekomen. “Daar voelde me ik al heel snel op mijn plek. Niet alleen omdat ik daar Sevda Memik, wijkcoach van ElkWelzijn, leerde kennen met wie het ‘klikte’ en die zich in mijn situatie kan verplaatsen. Maar ook omdat ik me in het Leerhuis nuttig kon maken en me verder kon ontwikkelen.
Ik kan daar niet alleen de Nederlandse taal oefenen, maar het helpt me ook bij mijn inburgering. Ik heb daar contact met mensen met allerlei nationaliteiten en daar leer ik heel veel van.“
Anderen helpen
Kezban is bescheiden. Ze werkt niet alleen aan haar eigen inburgering, maar helpt ook andere statushouders daarmee. Turkse, maar zeker ook Syrische en Oekraïense mensen. Op het Leerhuis, maar ook als vrijwilliger voor het gereedmaken van opvangplekken en het opvangen van vluchtelingen aan de Bellweg. Daarnaast is ze nog actief bij Bartje. “Dat is zó leuk. Ik sta daar midden in de Nederlandse en Culemborgse cultuur. Een heel mooie, maar vooral ook gezellige manier om snel in te burgeren en de taal goed te leren.”
En of dat nog niet genoeg is helpt ze nog in Wijkcentrum de Salaamander mee met koken voor de buurtmaaltijden. “Ook dat is heel erg leuk omdat dat je daar allerlei nationaliteiten treft en dus multi-culti eet vanuit de Turkse, Marokkaanse, Syrische, Oekraïense (enz.) keuken. “Oh ja,” vervolgt ze bijna achteloos, “ik ben ook actief geworden in een comité dat zich inzet voor de culturele diversiteit voor vrouwen.”
Verblijf in Culemborg
“Toen ik in Nederland aankwam heb ik nogal wat met de trein gereisd en veel foto’s gemaakt. Eén van die foto’s was van een heel leuk stadje langs de spoorlijn: Culemborg. Dus toen ik in Culemborg geplaatst werd was ik blij verrast. Alhoewel ik uit Istanbul (20 miljoen inwoners!) kom zou ik nu niet in een grote stad als bijvoorbeeld Amsterdam willen wonen.
Het is hier in Culemborg open, groen en rustig en ook de mensen zijn heel warm. Mijn kinderen zijn ook helemaal verbaasd dat het hier zo groen is. En dat ze zomaar uit de kraan kunnen drinken. Niet vies of ongezond. Maar ook dat ze niet bij mij aan de hand naar school of vriendjes hoeven te lopen. Allemaal dingen die we in Turkije niet gewend waren.” Kezban wil dan ook graag in Nederland en in Culemborg blijven.
Verder ontwikkelen
Wel wil Kezban zich weer graag verder gaan ontwikkelen in haar oude vakgebied. Ze wil proberen haar PhD geldig te maken, zich verder gaan ontwikkelen in het gebruik van nieuwe media. “En ik wil verder met fotografie, het bewerken van foto’s en het maken van blogs. Dat doet mij denken aan mijn vader, die dat werk ook deed, maar die overleden is in de stressvolle periode dat ik moest vluchten.”
Kortom: Kezban heeft genoeg plannen en er zijn genoeg mogelijkheden voor haar om zich op verschillende plekken in te (blijven) zetten.
Meer weten over hoe ElkWelzijn nieuwkomers helpt om hun leefomgeving te ontdekken en mee te doen aan de samenleving? Bekijk onze website
